Download hier een PDF met de kunstroute die u kunt lopen op Hof van Saksen. De route is zowel binnen als buiten.

Henk Helmantel is één van de belangrijkste figuratieve kunstenaars in Nederland en neemt in de kunstmarkt een prominente plaats in. Hij heeft gedurende zijn vijfenveertig jarige carrière een zeer herkenbare stijl ontwikkeld die door een groot publiek wordt gewaardeerd.

Stilletjes sluipt het oog van de toeschouwer door de verlaten interieurs van Alain Gazier (1956).

Clary Mastenbroek maakt werk met onmiskenbaar een eigen signatuur, waarin symbolen en visioenen verweven zijn met mythologische motieven. Het is kort gezegd ‘de wereld van Clary Mastenbroek’ en haar eigen verhalen die ze verbeeld.

Rondstruinend in Drenthe stuit beeldhouwer Jef Depassé eens in de zoveel tijd op een oeroude granieten zwerfkei, vaak op het land van een boer. Voor een zacht prijsje koopt de kunstenaar de enorme kei dan op. De boer is al lang blij ervan af te zijn. Eenmaal aangekomen op de werkplaats begint het werk. Al turend loopt de beeldhouwer om het stuk steen en zet hier en daar een krijtstreep. Langzaam maar zeker hakt, schuurt en beitelt hij de buitenste laag weg, en worden tot dan toe verscholen binnenste lagen, lijnen en kleuren zichtbaar.

Ontdek de adembenemende sculpturen van Ilse Oelbers

De mens die centraal staat in relatie tot de dagelijkse dingen, dat is waar Joop Striker zich mee bezig houdt. Zijn sculpturen zijn veelzijdig, autonoom en herkenbaar.

Cole Morgan is een Amerikaan en staat bekend als kunstenaar met ideeën die hij vertaalt naar werken op doek of papier. Dit doet hij veelal met verplaatsbare vormen in koperdraad, bladgoud en pigment. Hij ontwikkelde zich via de fijne tekenkunst naar de abstracte schilderkunst met in het begin overwegend collagetechnieken.

Hennie van der Vegt werd in 1953 in het Overijsselse dorpje Dalfsen vlak naast een boerderij geboren en groeide op tussen de dieren, de weiden en de schuren.

Maudy Alferink is sinds 2014 werkzaam als kunstenaar en heeft sinds die tijd geëxposeerd bij galerieën en beurzen het binnen- en buitenland, waaronder Scope Art Fair Miami en Art Dubai. Door technieken van klassieke meesters te combineren met contemporaine vormentaal, heeft Alferink een eigen, hyperrealistische stijl ontwikkeld.

De zee heeft vele gezichten. Liefelijk en zachtblauw kan ze zijn, of staalgrijs en onverbiddelijk. Een gladde watermassa die zich eindeloos ver uitstrekt naar de horizon, of een schouwspel van metershoge golven. De zee is nooit hetzelfde en toont elke dag weer een eindeloze variatie aan tinten en bewegingen. Dat geldt ook voor de schilderijen van kunstenaar Gelos Michailidis (1968). Met zijn haarscherpe kustgezichten belicht hij alle facetten van het zeegezicht en biedt hij een nieuw perspectief op een eeuwenoud genre.

Paul Wieggers is een realistisch landschapschilder zoals we die nauwelijks in Nederland meer kennen. In zijn schilderijen is zijn fascinatie voor de negentiende eeuwse romantische schilder B.C. Koekkoek duidelijk herkenbaar en voelbaar.

De internationaal bekende megarealist Tjalf Sparnaay (1954) refereert in zijn schilderijen vaak naar de Nederlandse zeventiende-eeuwse schilderkunst. Zo gebruikt hij de heldere kleuren en fijne penseelstreek van Vermeer en de lichtdonkercontrasten van Rembrandt. Hij doet dat op een contemporaine manier, door zijn onderwerpen groot op te blazen en in een strakke compositie te zetten. Vaak schildert hij eten, zoals gebakken eitjes of een hamburger.

Wat is een spel zonder regels? Complete chaos, en bovendien niet leuk om te spelen. Elk spel heeft baat bij een goede handleiding, en dat geldt ook voor het toyisme. In de jaren ’90 schreef oprichter Dejo een manifest waarin de filosofie en een aantal kenmerken staat omschreven. Het doel? Randvoorwaarden creëren waarmee de toyisten in hun werk de grenzen kunnen opzoeken. Juist die spanning maakt de kunst namelijk interessant. Voor de toyisten is het manifest als een moeder. Beurtelings gaat ze een relatie aan met de kunstenaars, die van over de hele wereld komen. Het resultaat is een oeuvre met een enorme culturele diversiteit, waarin de individuele kunstwerken toch overduidelijk familie van elkaar zijn. De inhoud van het manifest is geheim, maar eigenlijk maakt dat niet uit: de ingrediënten uiten zich in elk toyistisch kunstwerk.

Sweetlove is van veel markten thuis. Niet alleen maakt hij beeldhouwwerken, maar ook schilderijen en assemblages. Maar al zijn kunstwerken hebben één ding gemeen: met zijn werk wil de kunstenaar bijdragen aan een betere, leukere en meer kleurrijke wereld. Al lange tijd is Sweetlove gefascineerd door fossielen. Die oeroude versteende wezens vergelijkt hij met herinneringen en verhalen die bewaard moeten worden. Soms verwerkt hij die filosofie letterlijk, door oude foto’s te verpakken in een plastic laag. Vaak komt die denkwijze op een meer subtiele manier tot uiting. Maar bijna altijd schemert zijn filosofie van de kunstenaar door in zijn materiaalkeuze: polyester. Dat materiaal is afkomstig van aardolie, een fossiele brandstof, die gedoemd is te verdwijnen. Door deze grondstof moleculair te kraken, ontstaan de synthetische afgeleiden, zoals PVC, plastic en polyester. Dit materiaal heeft een negatieve associatie en wordt het meest in verband gebracht met de vele wegwerpvoorwerpen en met de beruchte plasticsoep. Maar Sweetlove vindt dat plastic ook een heel waardevol materiaal kan zijn, dat je juist moet gebruiken om kunstwerken van te maken die niet biologisch afbreekbaar zijn en dus niet zomaar vergaan.

Kiewiets geheim is een schijnbare vanzelfsprekendheid. De personen poseren niet, maar gaan op in hun bezigheden. Daarom blijven het echte mensen.

Fier rechtop staat het beeld Troubleyne van Mette Bus (1955). Haar armen strekt ze achter zich uit, sierlijk als een danseres. Maar fragiel is ze beslist niet. De beeldhouwer vat de sculptuur het beste samen in haar zelfgemaakte haiku: fier en vrouwelijk/dansend op haar tenen staat/ ze haar mannetje. En die uitspraak geldt ook voor de rest van Bus’ oeuvre.

De sfeervolle werken van Ton Dubbeldam (1957) verbeelden de realiteit en benaderen abstractie. De voorstellingen zijn divers: nu eens een zonnig terrasje in Frankrijk, badend in een warm, zomers licht. Dan weer de staalblauwe Noordzee, bezien vanaf een strandje met glooiende duinen. Dubbeldam neemt de toeschouwer mee op een tour door Europa. Maar de echte reis voert niet over land of zee.

Het menselijk lichaam. Dat is het startpunt voor Eja Siepman van den Berg (1943).

Enrique Collar is in 1964 in Paraguay geboren en verhuisde in 1971 naar Argentinië. Hij studeerde in 1988 af aan de Academia Nacional Bellas Artes Manuel Belgrano in Buenos Aires. Vanaf 2003 woont en werkt Collar in Rotterdam.

Peter Hiemstra volgde zijn opleiding aan Academie Minerva in Groningen en werkt sinds 1984 in zijn atelier in Oldeberkoop. Hoewel hij zich heeft gespecialiseerd in keramiek, laat de kunstenaar zich soms ook van een andere kant zien. Zo was hij curator van diverse tentoonstellingen in Drenthe en doceerde hij keramische technieken aan de Klassieke Academie te Groningen.

Sinds een reeks van jaren maakt Nell Boerma sculptures uit verschillende steensoorten. Het tevoorschijn brengen van een vorm die zich binnen de ruwe steen bevindt is steeds opnieuw een intrigerende uitdaging.

Piet Sebens concentreert zich op de formele aspecten van objecten uit de werkelijkheid. Naast formele zaken als lijn, vorm en kleur spelen bij zijn bepaling van wat ‘mooi’ is ook andere aspecten een rol.

Bekijk het kleurrijke expressionisme van Brunet Riegstra

Thijs Jansen is een talentvolle en relatief jonge kunstenaar. Hij schildert ogenschijnlijk alledaagse taferelen vol dubbelzinnigheid, humor en ironie. Op een klein formaat kan hij een groot verhaal verbeelden met een bizarre of mysterieuze gelaagdheid.

'Om te schilderen waar het hart vol van is, dat is altijd mijn grootste uitdaging geweest'.

Studio Job van het wereldberoemde duo Job Smeets en Nynke Tynagel: Art Design als nieuwe vorm van modernisme met een uitbundige creatieve energie en rebelachtige visie.

Collectie van den Biggelaar

Wout Muller zijn schilderijen, aquarellen, litho's, objecten en ander ruimtelijk werken kenmerken zich door de thematiek van dieren, fantasie landschappen en het vrouwelijke naakt.

Wat hebben winkelende vrouwen, springende kinderen en een fietsles met elkaar gemeen? Beweging. Kees Verkade (1941-2020) wist dynamiek te creëren in elk van zijn bronzen beelden: abstract of figuratief, mens of dier. Die beweging is vaak te zien in zijn onderwerpskeuze, maar ook in de compositie van de sculpturen en in de werkwijze van de kunstenaar.

Bart Somers

Theo l'Herminez had sterke affiniteit met het magisch realisme, een stroming aan het begin van de 30er jaren met schilders als Karel Willink en Pyke Koch.

Rein Pol werd geboren in 1949 in de stad Groningen, in de Oranjewijk. Hij heeft twee broers en drie zussen. Zijn vader werkte als wijkagent bij de gemeentepolitie. Als kind tekende Rein al veel: kalenderplaten, strips en portretjes. Later ontwierp hij ook wel affiches en schilderde hij toneeldecors.

Balans. Daar gaat het om in de sculpturen van Anita de Harde. In een yogahouding, balancerend op vier wielen heeft Four Wheel Lady de vrijheid van alle windrichtingen. Dat evenwicht is minstens zo belangrijk voor Blue Men, die, wederom in een yogahouding, exact boven elkaar staan; tenen, billen en hoofden precies uitgelijnd.

Sonja van Beuzekom, beelden met karakter De bronzen beelden van Sonja van Beuzekom zijn tegelijkertijd universeel én hoogst persoonlijk.

Sytske Miedema, een groot gebaar Mag ik even de aandacht? Fier, onnatuurlijk lang en een tikkeltje dwingend steekt de polyester arm met opgestoken vinger de lucht in.

De abstracte en "stilstaande" beelden, die in de beginjaren gevormd werden, hebben plaats gemaakt voor levendige kunstwerken. Of het nu een enkelvoudig beeld is, of een samenhangende groep, de souplesse van de beeldhouwers is in elke detail terug te vinden.

Janneke Hengst werd in 1956 geboren in het Friese Bolsward. Ze woont sinds vijftien jaar in het schilderachtige dorpje Mantgum, vlakbij Leeuwarden. Haar opleiding volgde ze aan de kunstacademie van Windesheim in Zwolle. In 2018-2019 was een werk van Hengst te zien in Museum Belvédère in Heerenveen/Oranjewoud, ter gelegenheid van de expositie Frysk. Van 16 mei tot en met 27 juni 2021 had de kunstenaar een solo-expositie in museum MUGA.

Matthijs Röling is een algemeen gewaardeerde ‘meester-schilder’. Zijn oeuvre is in drie stijlen te onderscheiden: een illusionistische, een impressionistische en een monumentale stijl.

Sam Drukker is een figuratieve schilder met een unieke en herkenbare schilderstijl. Zijn expressieve stijl kenmerkt zich door een afwisseling van brede en ultrasmalle verstreken met virtuoos geschilderde schetsachtige partijen, die soms flinterdun zijn.

Roos behoort tot de groep van de figuratieve abstractie. Uit de naam wordt al duidelijk waar leden van deze kunstenaarsbeweging zich mee bezighouden: de zoektocht naar een middenweg tussen de twee uitersten. In het geval van Roos blijft de vormentaal figuratief; vaak verbeeldt hij vrouwen, alleen of met zijn tweeën. Maar de figuren zijn ontdaan van overbodige emotie. De esthetiek van het figuur, de rondingen en hoeken van hun houding staan voorop. De mens is ondergeschikt, en zo krijgt elke figuur een abstracte schoonheid.

Zwanen zijn enorme vogels; ze kunnen anderhalve meter hoog worden, met een spanwijdte van maar liefst drie meter, en wel vijftien kilo wegen. Maar ondanks hun formaat zijn het toch sierlijke vogels en uitstekende vliegers. Juist vliegende gratie en verstilde schoonheid heeft kunstenaar Gô Florès vastgelegd in deze bronzen sculpturen.

Pieter Pander is een virtuoos realistisch schilder van voornamelijk portretten van mens en dier. Daarnaast maakt hij bijzondere stillevens en schildert hij verrassende landschappen.

Hans Rikken: sculpturen met perspectief

‘De enige beperking die de schilderkunst heeft, is de beperking die de schilder zichzelf oplegt’.

Beeldhouwer/schilder Nic Jonk (1928-1994) staat bekend om zijn plastische beeldhouwwerken met rondingen, die in brons zijn gegoten. Hij behoort met Auke de Vries en Arthur Sproncken tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de naoorlogse Nederlandse beeldhouwkunst. De Noord Hollandse Schermer is een poldergebied dat onverbrekelijk met de beeldhouwer Nic Jonk verbonden blijft. Daar lagen zijn wortels, leefde hij en opende hij in 1965 een museum en beeldentuin met zijn werk. Een polder omgeven door het bedreigende water lijkt sterk op Jonk zelf in zijn onverzettelijkheid elke weerstand te overwinnen.

Kim Kenyon ontwerpt drie-dimensionale metalen kunstobjecten in relatie tot natuurlijke vormen. Wortelgroei, nerven, golven, barsten evenals de vergankelijkheid van de natuur zijn Kim's voornaamste inspiratiebronnen.

Albert Geertjes, de kunst van het concept In de Havezate van Hof van Saksen staat een kruiwagen, tot de nok toe gevuld met glas. Licht schijnt uit een onzichtbare bron en vult het kunstwerk met een blauwe gloed. Een grote schep is tussen de scherven gestoken. Licht scheppen, noemt Albert Geertjes (1951) het kunstwerk, en hij neemt hiermee stelling tegen het ongecontroleerd winnen van kostbare materialen uit de grond, zoals aardgas. Het conceptuele oeuvre van Albert Geertjes staat bol van verborgen boodschappen.

Maarten ’t Hart heeft een grote voorliefde voor de figuratieve schilder- en teken traditie. Aan de basis van zijn werk ligt een grote tekenvaardigheid.

Sfeer is bepalend in de schilderijen van Michiel Schrijver (1957). Vaak tonen de doeken huizen op bergen, omgeven door de stille blauwe zee of een enorme rivier.

Ronald Westerhuis, Landmarks in roestvrijstaal

Objecten in cortènstaal, glas, steen en diverse andere materialen.

Beeldhouwer Margriet Barends maakt figuratieve beelden van mens en beest, waarin beweging een belangrijk thema is. Hoewel ze veel in brons werkt, maakt ze ook uitstapjes naar andere materialen, waaronder cortenstaal.